Συγκεκριμένα, ο συγγραφέας με προσωπική του ανάρτηση στο facebook έγραψε τα εξής:
«Φίλοι μου καλοί κι αγαπημένοι,
Σας ευχαριστώ για τις ευχές σας, ωστόσο οφείλω να ξεκαθαρίσω ορισμένα πράγματα.
Η μνεία του Σταύρου Θεοδωράκη στο πρόσωπό μου - αφότου βεβαίως ο ίδιος τόνισε πως τα ονόματα που ανέφερε δεν συγκροτούν το ευρωψηφοδέλτιο του Ποταμιού - με τιμά ιδιαιτέρως, πλην όμως και ο ίδιος γνωρίζει πως αν χρειάζεται τη συμβουλή κάποιου σε ζητήματα σχετικά με τον χώρο του βιβλίου, λόγου χάρη, ή τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, υπάρχουν άτομα με πείρα, κατάρτιση και θεωρητική σκευή μακράν επαρκέστερη από τη δική μου.
Έτσι, μολονότι εύχομαι ολόψυχα στον Σταύρο Θεοδωράκη καλή επιτυχία στον αγώνα του, καθιστώ σαφές ότι ουδέποτε σκόπευα να πολιτευθώ, και ούτε τώρα πρόκειται να το πράξω.
Ήμουν και παραμένω αφοσιωμένος - ταγμένος - σε δύο μόνο πράγματα σ' αυτή τη ζωή: στον άντρα μου και στα βιβλία μου. Δεν υπάρχει χώρος για τίποτε άλλο».
Αυτή του ακριβώς τη φράση περί αφοσίωσης..."στον άντρα μου", αποτέλεσε το μήλο της έριδος για τους πρωταγωνιστές της ραδιοφωνικής εκπομπής και η αφορμή να ξεδιπλώσει ο Δήμος Βερύκιος τον οχετό του ρατσισμού και της ομοφοβίας, το δηλητήριο του οποίου φαίνεται πως τον έπνιγε καιρό τώρα και βρήκε επιτέλους τη στιγμή και το μικρόφωνο να μας το πετάξει στα μούτρα αβίαστα.
Και για όσους δεν έτυχε να ακούσουν την εκπομπή, ιδού το ηχητικό απόσπασμα:
Ο Δημήτρης Σταυρόπουλος, όντας εκπρόσωπος μιας γενιάς (όπως λέει ο ίδιος) που στο παρελθόν έκραζε τους ομοφυλόφιλους, θέλησε να κάνει την αυτοκριτική του και μέσω αυτής να αναδείξει το γεγονός ότι οι απόψεις αλλάζουν με τον καιρό, η κοινωνία προοδεύει, έστω και με πολύ αργούς ρυθμούς, τα μυαλά "ανοίγουν" και οι καρδιές μαλακώνουν....και η διαφορετικότητα αρχίζει να αποκτά ορατότητα.
Ωστόσο, ο Δήμος Βερύκιος με σxόλια του τύπου..."Παρθενόπη"...."Η κυρ'Αυγουστίνα"...και "η δικτατορία των gay"...... πλημμύρισε με μίσος, με αισχρολογίες και με δηλητήριο τα ερτζιανά, παρ' όλη την προσπάθεια του Δημήτρη Σταυρόπουλου να τον συνεφέρει. Αν και δεν μας προκαλεί εντύπωση η άποψη του Δήμου Βερύκιου για τους ομοφυλόφιλους (είναι δικαίωμά του), καθώς αποτελεί την επικρατέστερη στην ελληνική κοινωνία, ωστόσο το γεγονός ότι εκμεταλλεύτηκε τη δημοσιογραφική του ιδιότητα και την πρόσβασή του στον δημόσιο λόγο, σπέρνοντας το μίσος και "φτύνοντας" δηλητήριο, ιδιαίτερα σε αυτή την στιγμή, όπου οι ακραίες απόψεις και πολιτικές ιδεολογίες επιβάλλουν την παρουσία τους με ολοένα και πιο βίαιο τρόπο, μας θλίβει αφάνταστα, μας θυμώνει και μας ανησυχεί ιδιαίτερα.
Την επόμενη ημέρα, ο Δημήτρης Σταυρόπουλος νιώθοντας ότι έχει εισβάλλει η εκπομπή στη ζωή ενός ανθρώπου και την έχει ευτελίσει με απαίσιο τρόπο, θέλησε να ζητήσει συγγνώμη. Ο Δήμος Βερύκιος όμως, όντας αμετανόητος (από το 5' στο επόμενο ηχητικό απόσπασμα), συνέχισε να υπερασπίζει την άποψή του, προτάσσοντας μάλιστα ως επιχείρημα (σσ. ότι δεν είναι ομοφοβικός) την προσωπική φιλία του με ομοφυλόφιλους. Φταίει λέει ο Αύγουστος Κορτώ γιατί έβγαλε στη φόρα το τι κάνει στην κρεβατοκάμαρά του. Φαίνεται πως ο κύριος Βερύκιος πάει σινεμά, για ψώνια ή σε κοινωνικές εκδηλώσεις παρέα με τις μαξιλαροθήκες και τα σεντόνια του και όχι με την σύντροφό του.
Ακούστε εδώ την δεύτερη εκπομπή:
Θετικά μας εξέπληξαν δύο μέλη της ΕΣΗΕΑ, οι δημοσιογράφοι και μέλη της διοίκηση, Μαριλένα Κατσίμη και Δημήτρης Κοτταρίδης, οι οποίοι με επιστολή τους ζήτησαν την παραπομπή του Δήμου Βερύκιου στο πειθαρχικό συμβούλιο.
Στον Δήμο Βερύκιο απάντησε και ο Αύγουστος Κοκτώ μέσω facebook:
Το όλο θέμα σχολίασε και η Έλενα Ακρίτα, μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό στο facebook, αναρτώντας το εξής μήνυμα:
Ακόμα και ο Γιώργος Λιάγκας, μέσα από την εκπομπή "το Πρωινό μου" σχολίασε τον ομοφοβικό οχετό του Βερύκιου ως εξής:
Το δικό μας σχόλιο σε όλα αυτά είναι ότι ήρθε ο καιρός να αντιδράμε στα απαίσχηντα, υβριστικά, ρατσιστικά και ομοφοβικά σχόλια του καθενός. Να σταματήσουμε να δείχνουμε τη μεγαλοψυχία μας στον οποιοδήποτε νομίζει ότι έχει το δικαίωμα να εξευτελίζει την αξιοπρέπειά μας, απλά επειδή μας συμβαίνει συχνά και το έχουμε συνηθίσει. ΕΜΕΙΣ πρέπει να δείχνουμε στους άλλους ότι δεν ανεχόμαστε τον κομπλεξισμό, τον σεξισμό, την στενομυαλιά και την υποκρισία τους. Το δικαίωμα στη ζωή, στην αγάπη, στην αξιοπρέπεια και την αυτοδιάθεση είναι ανθρώπινο δικαίωμα και δεν το διαπραγματευόμαστε με κανένα πολιτικό κόμμα, κοινωνικοπολιτικό σύστημα, κοινωνική ομάδα/μονάδα, σωματείο, διαδικτυακή πύλη, μιντιακό φερέφωνο ή/και οπαδικής και κοπαδικής νοοτροπίας άτομο, που φαντασιώνεται και αρέσκεται στο να στερεί την ευτυχία στους άλλους, επειδή αδυνατεί ή/και δεν τολμά να την διεκδικήσει το ίδιο.
Τέλος, θα θέλαμε να παραθέσουμε προς γνώση και τέρψη το παρακάτω κείμενο, που αναφέρεται στην ανάλυση της συμπεριφοράς εκείνων που συνηθίζουν να μειώνουν ανθρώπους και να προσβάλλουν με τα σχόλιά τους την αξιοπρέπεια των άλλων.
Γράφει η Δρ Καλλιόπη Εμμανουηλίδου, συμβουλευτική εκπαιδευτική ψυχολόγος:
Ωστόσο, ο Δήμος Βερύκιος με σxόλια του τύπου..."Παρθενόπη"...."Η κυρ'Αυγουστίνα"...και "η δικτατορία των gay"...... πλημμύρισε με μίσος, με αισχρολογίες και με δηλητήριο τα ερτζιανά, παρ' όλη την προσπάθεια του Δημήτρη Σταυρόπουλου να τον συνεφέρει. Αν και δεν μας προκαλεί εντύπωση η άποψη του Δήμου Βερύκιου για τους ομοφυλόφιλους (είναι δικαίωμά του), καθώς αποτελεί την επικρατέστερη στην ελληνική κοινωνία, ωστόσο το γεγονός ότι εκμεταλλεύτηκε τη δημοσιογραφική του ιδιότητα και την πρόσβασή του στον δημόσιο λόγο, σπέρνοντας το μίσος και "φτύνοντας" δηλητήριο, ιδιαίτερα σε αυτή την στιγμή, όπου οι ακραίες απόψεις και πολιτικές ιδεολογίες επιβάλλουν την παρουσία τους με ολοένα και πιο βίαιο τρόπο, μας θλίβει αφάνταστα, μας θυμώνει και μας ανησυχεί ιδιαίτερα.
Την επόμενη ημέρα, ο Δημήτρης Σταυρόπουλος νιώθοντας ότι έχει εισβάλλει η εκπομπή στη ζωή ενός ανθρώπου και την έχει ευτελίσει με απαίσιο τρόπο, θέλησε να ζητήσει συγγνώμη. Ο Δήμος Βερύκιος όμως, όντας αμετανόητος (από το 5' στο επόμενο ηχητικό απόσπασμα), συνέχισε να υπερασπίζει την άποψή του, προτάσσοντας μάλιστα ως επιχείρημα (σσ. ότι δεν είναι ομοφοβικός) την προσωπική φιλία του με ομοφυλόφιλους. Φταίει λέει ο Αύγουστος Κορτώ γιατί έβγαλε στη φόρα το τι κάνει στην κρεβατοκάμαρά του. Φαίνεται πως ο κύριος Βερύκιος πάει σινεμά, για ψώνια ή σε κοινωνικές εκδηλώσεις παρέα με τις μαξιλαροθήκες και τα σεντόνια του και όχι με την σύντροφό του.
Ακούστε εδώ την δεύτερη εκπομπή:
Θετικά μας εξέπληξαν δύο μέλη της ΕΣΗΕΑ, οι δημοσιογράφοι και μέλη της διοίκηση, Μαριλένα Κατσίμη και Δημήτρης Κοτταρίδης, οι οποίοι με επιστολή τους ζήτησαν την παραπομπή του Δήμου Βερύκιου στο πειθαρχικό συμβούλιο.
Προς το Πειθαρχικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ
Με αφορμή το ομοφοβικό παραλήρημα του δημοσιογράφου Δήμου Βερύκιου κατά του συγγραφέα Αυγούστου Κορτώ σε πρωινή εκπομπή στον ραδιοφωνικό σταθμό του Alpha στις 5 Μαρτίου του 2014 ζητούμε από το Πειθαρχικό Συμβούλιο να εξετάσει την λήψη μέτρων κατά του συγκεκριμένου δημοσιογράφου.
Ο Δήμος Βερύκιος και ο Δημήτρης Σταυρόπουλος στην εκπομπή τους «οι αντίθετοι» σχολίαζαν για 15 λεπτά τον σεξουαλικό προσδιορισμό του συγγραφέα χρησιμοποιώντας προσβλητικούς και ευτελιστικούς χαρακτηρισμούς επειδή ο γνωστός συγγραφέας με αφορμή τη δήλωσή του για μη συμμετοχή στα ευρωψηφοδέλτια του «Ποταμιού» του Σταύρου Θεοδωράκη δήλωσε ανοιχτά ότι είναι ομοφυλόφιλος.
Συγκεκριμένα ακούστηκαν εκφράσεις όπως…
01:25 Βερύκιος – Ήθελε και το δαχτυλάκι.
03:15 Βερύκιος – Δύο τρεις γκόμενους.
03:45 Βερύκιος – Παρθενοπόπη.
05:25 Βερύκιος – Η κυρά Αυγουστίνα.
06:00 Σταυρόπουλος – Εγώ ξεφώνιζα της αδερφές.
07:55 Βερύκιος – Ραδιοφωνική παραγωγός – Την γνωρίζω την κυραυγουστίνα πολύ καλά.
08:15 Βερύκιος – Εξέθεσε τον Θεοδωράκη για την δική του γκαβλάντα.
09:40 Σταυρόπουλος – Ο Γκέμπελς ωχριά μπροστά στον Βερύκιο.
10:13 Έχει και συνέχεια μετά το 11:40 .
12:10 Βερύκιος – Καίγεται ο πισινός μας.
13:10 Σταυρόπουλος – Δικτατορία των γκέι.
13:30 Βερύκιος – Γεννάει ο σατανάς.
Ειναι σαφές πως αυτά όσο κι αν τα πιστεύει ο κ. Βερύκιος δεν μπορεί να τα λέει δημοσίως. Δεν μπορεί να χρησιμοποιεί δηλαδή τη δημόσια επιρροή που του δίνει η θέση του σπείροντας το ρατσισμό και το μίσος.
Σύμφωνα με τον κώδικα δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ ο δημοσιογράφος πρέπει να αποφεύγει τη χυδαιογραφία, τη χυδαιολογία και τη γλωσσική βαρβαρότητα, τηρώντας, ακόμη και στη σάτιρα τους κανόνες της επαγγελματικής ηθικής και της κοινωνικής ευθύνης, όπως επίσης πρέπει ναντιμετωπίζει ισότιμα τους πολίτες, χωρίς διακρίσεις εθνικής καταγωγής, φύλου, φυλής, θρησκείας, πολιτικών φρονημάτων, οικονομικής κατάστασης και κοινωνικής θέσης.
Οι σχολιασμοί των δύο δημοσιογράφων (και κυρίως του δήμου Βερύκιου είναι απαράδεκτοι και προσβάλουν, τον ίδιο τον συγγραφέα, την κοινότητα στην οποία ανήκει αλλά και το δημοσιογραφικό χώρο απ΄τον οποίο προήλθαν.
Με εκτίμηση
Μαριλένα Κατσίμη ΓΓ ΕΣΗΕΑΚαι μόνο τότε ο Δήμος Βερύκιος αισθάνθηκε την ανάγκη να ζητήσει συγγνώμη. Φαίνεται πως το να ζει κανείς σε μία χώρα που κανείς δεν έχει και δεν αναλαμβάνει ευθύνη για τίποτα κι επομένως δεν θα υποστεί και τις συνέπειες, έχει γίνει συνήθειο, πράγμα το οποίο νιώθουν στο πετσί τους μόνο οι συνεσταλμένοι άνθρωποι και οι κοινωνικές μειονότητες.
Δημήτρης Κοτταρίδης Ταμίας ΕΣΗΕΑ
Στον Δήμο Βερύκιο απάντησε και ο Αύγουστος Κοκτώ μέσω facebook:
Χτες, ανάμεσα στην τόση καλοσύνη που μου δείξατε, υπήρξαν και κάμποσες φωνές οργής κι ασχημοσύνης που έφριξαν με την αναφορά ενός άντρα στον 'άντρα' του, και με στόλισαν ποικιλοτρόπως με δείγματα του πολιτισμού τους. Ωστόσο, διόλου δεν με πτόησαν. Όποιος πολεμάει κι εχθρεύεται την αγάπη, και δη την αγάπη του αλλουνού, έχει χάσει προ πολλού το παιχνίδι της ζωής.
Ιδέα για χοντρό γέλιο. Τραβάμε ένα κάρο αγωγές στον Alpha για το ντελίριο του Βερύκιου, και με τα φράγκα που θα μας επιδικάσουν κάνουμε το πιο γαμάτο Gay Pride everΗ ανάρτηση του Αύγουστου Κορτώ την Παρασκευή 7/6, με την οποία ανακοινώνει ότι θα προσφύγει στη Δικαιοσύνη:
«Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει.
Ως επαγγελματίας γραφιάς, ξέρω από πρώτο χέρι την αλήθεια που περιέχεται στη λαϊκή τούτη ρήση.
Μόνο που ορισμένες φορές, το μεταφορικό σχήμα γίνεται κυριολεκτικό, κι άνθρωποι τσακίζονται στ’ αλήθεια απ’ τον κακόβουλο λόγο των άλλων.
Συχνά, και μια σκληρή κουβέντα αρκεί για να συντρίψει έναν ευάλωτο ψυχισμό, και να εξωθήσει το άτομο που υφίσταται τη λεκτική βία ακόμη και στο απονενοημένο διάβημα.
Κι άλλοτε πάλι, όταν ο λόγος γίνεται όπλο για απρόκλητη επίθεση, προσβολή και ισοπέδωση της προσωπικότητας και του έργου ενός ανθρώπου μόνο και μόνο επειδή τυχαίνει να ανήκει σε μια μειονότητα, τότε το εκπεφρασμένο, ρατσιστικό μίσος στρέφεται ενάντια σε κάθε άτομο που προσπαθεί να διεκδικήσει την προσωπική του ελευθερία και την αξιοπρεπή του μεταχείριση από το κράτος και τους συνανθρώπους του.
Όταν για πρώτη φορά μου γνωστοποιήθηκε η εκτενής και χυδαία επίθεση του Δήμου Βερύκιου στο πρόσωπό μου, προσπάθησα να τη διαχειριστώ με το ήθος, τη μεγαλοψυχία, και τον αυτοσαρκασμό που μου δίδαξε η λατρεμένη μου μητέρα.
Ωστόσο, όταν ο απόηχος της ραδιοφωνικής αυτής θηριωδίας άγγιξε τους αγαπημένους μου ανθρώπους, όταν είδα τον σύντροφό μου – τον άντρα μου, όπως διεκδικώ το δικαίωμα να τον αποκαλώ – να προσπαθεί να συγκρατήσει τα δάκρυα της οργής που τον κατέκλυζε, κι όταν η σύντροφος του πατέρα μου και δεύτερή μου μάνα μου τηλεφώνησε για να μου πει ότι ο πατέρας μου είχε υποστεί υπερτασική κρίση έπειτα από την έκθεσή του στα δεκαπέντε αυτά λεπτά χολής και μίσους για τον μοναχογιό του, η συνολική αυτή κατάσταση επέβαλε την λήψη μιας απόφασης.
Κι αποφάσισα ότι οφείλω να υπερασπιστώ και να προστατεύσω πρώτα τους ανθρώπους της καρδιάς μου, έπειτα τον κάθε άνθρωπο που θα μπορούσε να βρεθεί στη θέση μου – στο στόχαστρο του δηλητηριώδους δημόσιου λόγου που εκφράζει ο κύριος Βερύκιος (όπως, λόγου χάρη, έναν ομοφυλόφιλο νεότερο από μένα, χωρίς τη στήριξη και την αγάπη που λαμβάνω, κι ο οποίος μπορεί να εξωθείτο στην αυτοκαταστροφή) – και τελευταίο τον εαυτό μου.
Έτσι, στο όνομα και τη μνήμη των γενναίων ανδρών και γυναικών που αγωνίστηκαν για την ελευθερία που μπορώ και απολαμβάνω σήμερα, και για την αποφυγή περαιτέρω στοχοποίησης και θυματοποίησης αθώων συνανθρώπων μου, προσφεύγω στην Δικαιοσύνη, η οποία είναι αρμόδια να αξιολογήσει τον κύριο Βερύκιο και τον ραδιοφωνικό σταθμό που του επέτρεψε να ασχημονεί επί δεκαπέντε ολόκληρα λεπτά με στόχο του έναν άνθρωπο που ουδέποτε του προκάλεσε το παραμικρό κακό. Κάθε εκ των υστέρων δήλωση “μετάνοιας”, απλώς οξύνει το ψυχικό άλγος και δεν θα επέτρεπε την υπαναχώρησή μου.
Μετά τιμής,
Αύγουστος Κορτώ»
Το όλο θέμα σχολίασε και η Έλενα Ακρίτα, μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό στο facebook, αναρτώντας το εξής μήνυμα:
Ακόμα και ο Γιώργος Λιάγκας, μέσα από την εκπομπή "το Πρωινό μου" σχολίασε τον ομοφοβικό οχετό του Βερύκιου ως εξής:
"Βγήκαν σήμερα δύο ραδιοφωνικοί παραγωγοί και είπαν... η κυρία Αυγουστίνα, ο αλανιάρης, η Παρθενόπη. Ο καθένας κρίνεται βάσει αυτών που λέει και αυτό που είναι. Αυτοί που μιλάνε έτσι είναι γραφικοί, χρόνια τώρα!"Και επειδή οι συγγνώμες και η ειλικρινή μεταμέλεια δεν είναι στα φόρτε του Βερύκιου, ο ίδιος επιτίθεται μέσα από την εκπομπή του σε όλους τους παραπάνω ως εξής:
Το δικό μας σχόλιο σε όλα αυτά είναι ότι ήρθε ο καιρός να αντιδράμε στα απαίσχηντα, υβριστικά, ρατσιστικά και ομοφοβικά σχόλια του καθενός. Να σταματήσουμε να δείχνουμε τη μεγαλοψυχία μας στον οποιοδήποτε νομίζει ότι έχει το δικαίωμα να εξευτελίζει την αξιοπρέπειά μας, απλά επειδή μας συμβαίνει συχνά και το έχουμε συνηθίσει. ΕΜΕΙΣ πρέπει να δείχνουμε στους άλλους ότι δεν ανεχόμαστε τον κομπλεξισμό, τον σεξισμό, την στενομυαλιά και την υποκρισία τους. Το δικαίωμα στη ζωή, στην αγάπη, στην αξιοπρέπεια και την αυτοδιάθεση είναι ανθρώπινο δικαίωμα και δεν το διαπραγματευόμαστε με κανένα πολιτικό κόμμα, κοινωνικοπολιτικό σύστημα, κοινωνική ομάδα/μονάδα, σωματείο, διαδικτυακή πύλη, μιντιακό φερέφωνο ή/και οπαδικής και κοπαδικής νοοτροπίας άτομο, που φαντασιώνεται και αρέσκεται στο να στερεί την ευτυχία στους άλλους, επειδή αδυνατεί ή/και δεν τολμά να την διεκδικήσει το ίδιο.
Τέλος, θα θέλαμε να παραθέσουμε προς γνώση και τέρψη το παρακάτω κείμενο, που αναφέρεται στην ανάλυση της συμπεριφοράς εκείνων που συνηθίζουν να μειώνουν ανθρώπους και να προσβάλλουν με τα σχόλιά τους την αξιοπρέπεια των άλλων.
Γράφει η Δρ Καλλιόπη Εμμανουηλίδου, συμβουλευτική εκπαιδευτική ψυχολόγος:
Το πράγμα είναι απλό: μειώνουμε κάποιον για να αυξήσουμε τη δική μας αυτοαξία. Για να νιώσουμε πιο έξυπνοι, πιο όμορφοι, πιο ψηλοί, για να δώσουμε στον εαυτό μας την αίσθηση της υπεροχής και της εκτίμησης. Επίσης υποδηλώνονται οι δικοί μας φόβοι. Ό,τι χαρακτηρίζουμε με κακία είναι αυτό που ουσιαστικά φοβόμαστε. Το μίσος για παράδειγμα απέναντι στην ομοφυλοφιλία κρύβει ομοφοβικά συναισθήματα (και ενδεχομένως και καταπιεσμένη ομοφυλοφιλική τάση!). Θυμάστε στην παιδική σας ηλικία την απάντηση στην κοροϊδία "όποιος το λέει, είναι"; Κάπως έτσι: "όποιος το λέει, φοβάται μην είναι ή μη γίνει ποτέ αυτό ή μην κατατροπωθεί από αυτό".
Υπάρχει και η περίπτωση της ανταποδοτικότητας: μειώνουμε κάποιον (ή μια κατηγορία ανθρώπων), γιατί νιώθουμε απειλή από αυτήν ή προσπαθούμε να αμυνθούμε, γιατί κάποτε νιώσαμε απειλή ή και καταπίεση.
Έτσι, εξαντλούμε την αυστηρότητά μας στους άλλους, μειώνοντάς τους, για να νιώσουμε καλύτερα με τον εαυτό μας. Αυτό ισχύει ακόμα και στον κοινωνικό σχολιασμό (κουτσομπολιό). Κακοχαρακτηρίζουμε κάποιον για την ηθική του (μια γυναίκα που ντύνεται προκλητικά, για παράδειγμα), για να δώσουμε στον εαυτό μας την επιβεβαίωση "εγώ δεν είμαι έτσι, είμαι ηθικός άνθρωπος". Κοροϊδεύουμε έναν ομοφυλόφιλο άντρα, για να επιβεβαιώσουμε τον ανδρισμό μας και να απομακρυνθούμε ακόμα περισσότερο από το (καταστροφικό για εμάς) ενδεχόμενο να ανακαλύψουμε δικές μας ομοφυλοφιλικές τάσεις. Κοροϊδεύουμε κάποιον για το πάχος του, για να καθησυχάσουμε τον εαυτό μας ότι είμαστε λεπτότεροι.
Ας πάρουμε για παράδειγμα και τον εκφοβισμό. Δηλαδή την άσκηση μιας μορφής βίας (λεκτικής, ψυχολογικής, σωματικής, σεξουαλικής) προς ένα θύμα, για την επίτευξη της αίσθησης της υπεροχής. Ο ίδιος ο ορισμός του εκφοβισμού υποδηλώνει ότι η άσκηση βίας γίνεται με σκοπό τη μείωση. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που οι εκφοβιστές (bullies) συνήθως έχουν κάποια εμφανή ή λιγότερο εμφανή μειονεξία που τους κάνει να χρειάζονται αυτοεπιβεβαίωση, ότι έχουν τον έλεγχο της κατάστασης, ότι υπερτερούν απέναντι σε κάποιον. Αναπληρώνουν δηλαδή την χαμένη τους αυτοεκτίμηση. Για να ξεχωρίσουμε υπάρχουν δύο τρόποι: ή προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι ή προσπαθούμε να κάνουμε τους άλλους να φαίνονται χειρότεροι από εμάς.
Έτσι, είτε ασκούμε άμεσα στο θύμα μας εκφοβισμό είτε "πίσω από την πλάτη του", επιλέγουμε ένα αθώο θύμα, για να εξωτερικεύσουμε και να ανακουφιστούμε από τις δικές μας ανασφάλειες και φόβους. Δεν είναι και τόσο δίκαιο, έτσι δεν είναι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου